Nie czytalam opisu tej książki. Gdy ją chwyciłam wczoraj wieczorem w swoje ręce, nie wiedziałam jeszcze, że się nie oderwę dopóki nie przeczytam ostatniej strony. Nie spodziewałam się takiego tematu- przemoc, rodzinny dramat i historia opowiedziana z trzech perspektyw: bitej żony, przemocowego męża i dorosłej już córki, która jako dziecko, była świadkiem wszystkiego. Te trzy perspektywy są niesamowite, nie powodują, że zmieniamy o kimś zdanie, ale jednocześnie pozwalają poznać szerszy kontekst, coś bardziej zrozumieć, choć nie usprawiedliwiać. Książka ta pokazuje też moc słowa, moc powiedzenia stop moc rodzinnych więzi i tego, że czasami warto powierzyć komuś naszą tajemnicę, by nie usychać pod jej ciężarem. Choć temat jest bardzo poważny, czyta się to świetnie. Jednym tchem! Lafon wspaniale oddaje wszystkie emocje bohaterów, wielowymiarowość ich konfliktu. Pokazuje jak rodzinny dramat wpływa na całą rodzinę, jak oddziałuje na bliższych i dalszych jej członków. Przemoc może odbywać się między mężem, a żoną w domowym zaciszu, ale cierpią na tym wszyscy. Źródła porywają więc od pierwszych stron, chcemy wiedzieć jak zakończy się ta historia. Jeśli więc jesteście tego ciekawi, podobnie jak ja byłam, to bardzo Wam polecam tę książkę.